ay kendime vakit ayırmak için kaçtım, yine size geldim yazıyorum.. notlarımı yazayım, kaçayım; malum limitli zaman 😉 .. “ek gida geçişi ve alışverişi” gibi kafa karıştıran analık dertlerinden birini, “evlilik hazırlıkları serime, bebekli evde olması gerekenler” listesini, “aaaa üniversite okudun, onca senedir çalışıyosun, şimdi çocuk mu bakcaaaaaan?” diye feci şaşkın teyzelerle mücadelemi ;), “büyük konuştuklarım”…
Ay bazı konular vardır ya, gözünde büyüdükçe büyür; elin bir türlü gitmez.. Nedense benim için bu konu, “hastane çantası” oldu.. Takip ettiğim bütün blogları okudum, hepsini yanyana koydum, aynı olanları sildim, bana göre olmayanları sildim, baya özet yaptım kendime.. 😉 Sonra gözümde büyüyen diğer bir konu, o listedekileri nerede bulacağımdı.. Sanki bulunmaz şeyler 😉 Ama…
Karlar yağdı, havalar kapadı, herkes kat kat giyinmeye başladı.. Ofiste kimsenin çalışmak içinden gelmiyor, herkes eve nasıl gideceğini düşünüyor.. E peki yazın da güneşli diye içimizden bir şey gelmiyor; o zaman da aklımız tatilde, plajda.. Yazın mail atınca, tatil modundan cevap alamazsınız; kışın içi kararan insan modundan dolayı.. 😉 … Hep kendimizi silkelememiz lazım bu…
Gri bir hava olabilir ama harika haftalar.. Hem bu yazı da sana iyi gelecek, hele de bebiş düşünüyorsan veya hamileysen.. … Hamileliğimin ilk gününden beri, etrafımdaki herkes “meğer ne çok biliyorlarmış” kategorisinde.. Hele de hamilelik geçirenler, yeni anne olmuşlar, büyükler.. Her biri o kadar çok şey söylüyor ki..; “Böyle olacak” , ”bu haftada şunu yaşayacaksın”…
Bugün evdeyim.. Saat 11’de Aşk-ı Memnu tekrarı başlamış onu izliyordum.. Evin kızı, aldığı diplomadan sonra annesine gitmek istedi.. (kabristana) Orada annesiyle konuşurken söylenen cümleleri, kesin annesini kaybeden biri yazmış.. Çünkü diyordu ki; “her sevincim yarım annecim..” Tam da bu.. Sevindiğinde bir yandan aglıyorsun o yokken, çünkü telefonun ucunda bile olsa kimse onun gibi sevinmiyor; sevinse…