Çok özlemişim.. Dosyamı açtığım anda iç çektim resmen.. Yazacaklarım kitap oldu, notlarım doldu ama Masal kızım izin verdiği sürece yazabileceğim artık.. ;)Ama günlük paylaşımlarımı Instagram’dan yapıyorum biliyorsunuz.. .. Sizden çok güzel mesajlar, mailler, anketler aldım.. Harikasınız, çok teşekkür ederim.. Keyfime ortak, keyfinize ortak ettiğiniz için.. Keyif yazılarım, dergilerdeki köşe yazılarım, evlilik serisi yazılarım devam edecek…
Bugün evdeyim.. Saat 11’de Aşk-ı Memnu tekrarı başlamış onu izliyordum.. Evin kızı, aldığı diplomadan sonra annesine gitmek istedi.. (kabristana) Orada annesiyle konuşurken söylenen cümleleri, kesin annesini kaybeden biri yazmış.. Çünkü diyordu ki; “her sevincim yarım annecim..” Tam da bu.. Sevindiğinde bir yandan aglıyorsun o yokken, çünkü telefonun ucunda bile olsa kimse onun gibi sevinmiyor; sevinse…
Her anne anlatır, “yaşaman lazım” diye.. Ben henüz anne adayıyım ama bu klişeyi şimdiden söyleyebilirim.. “yaşamanız lazım”.. isteyen herkes yaşayabilsin doya doya inşallah.. .. Annelik için ahkam kesemeyeceğim ama hamileliğini yaşayan bir kız annesi adayı olarak diyebilirim ki, şimdiden hayatım değişti.. Yeme alışkanlığım, düşüncelerim.. Sadece ona yarayacak mı diye düşünerek besin alıyorum, yaptığım işte yorulacak…