Baba & Kız..

GÜ NAY DIN 😉 Sonlarına geldiğim hamilelik sürecimde, son alışkanlığım her sabah bu fotoğrafa bakmak.. İnsanın yüzünü güldüren, izlemekten keyif aldığı, hayaller kurduran bir fotoğraf.. Babacığıyla yaşama fırsatı bulmuş her kız evlat bilir ki; baba, aşktır.. O, başkadır.. O, doğrudur.. Şevkattir.. Güvendir.. Bir sözüyle hizaya getirendir.. Orda olsa yetendir.. .. Ben ayrı anne&baba çoçuğu olarak…

“o iyi ya”..

Bugün evdeyim.. Saat 11’de Aşk-ı Memnu tekrarı başlamış onu izliyordum.. Evin kızı, aldığı diplomadan sonra annesine gitmek istedi.. (kabristana) Orada annesiyle konuşurken söylenen cümleleri, kesin annesini kaybeden biri yazmış.. Çünkü diyordu ki; “her sevincim yarım annecim..” Tam da bu.. Sevindiğinde bir yandan aglıyorsun o yokken, çünkü telefonun ucunda bile olsa kimse onun gibi sevinmiyor; sevinse…