doğumhane kapısı

Dün, nasıl güzel bir cumartesiydi.. Erken kalktık, programlarımız vardı koşturuyorduk derken arabada bir anda gözümden yaşlar inmeye başladı.. Eşim şaşkın.. Ben ağlamıyorum ama gözyaşım pıt pıt düşüyor engel olamıyorum.. İçimdeki ses, dış dünyadan bağımsız; konuştu, şükretti, güldü, ağladı.. E hamileliğin sonları yaklaştıkça artan duygusallıktan bahsetmiyorum bile 😉 İçimde o an konuşan sesi sizinle paylaşmak istedim..;…