Mesela sen şimdi Pazartesi günlerini sevmiyosundur.. Ya da ayın 10unu.. Ya da 16sını.. Ya da haftanın 3.gününü.. Ya da Şubat ayını.. Ya da …. … Sen bunlardan kendi sevmediklerini çoğalt.. kesin böyle nitelendirdiğin bi gün vardır.. Belirledin mi? O zaman anlatmaya başlıyorum; .. Ekim2, 2013 doğumgünüm.. Daha önceki “Doğumgünüm Gelirken” yazısını okumayanlar için bir cümle…
Ay bazı konular vardır ya, gözünde büyüdükçe büyür; elin bir türlü gitmez.. Nedense benim için bu konu, “hastane çantası” oldu.. Takip ettiğim bütün blogları okudum, hepsini yanyana koydum, aynı olanları sildim, bana göre olmayanları sildim, baya özet yaptım kendime.. 😉 Sonra gözümde büyüyen diğer bir konu, o listedekileri nerede bulacağımdı.. Sanki bulunmaz şeyler 😉 Ama…
Dün, nasıl güzel bir cumartesiydi.. Erken kalktık, programlarımız vardı koşturuyorduk derken arabada bir anda gözümden yaşlar inmeye başladı.. Eşim şaşkın.. Ben ağlamıyorum ama gözyaşım pıt pıt düşüyor engel olamıyorum.. İçimdeki ses, dış dünyadan bağımsız; konuştu, şükretti, güldü, ağladı.. E hamileliğin sonları yaklaştıkça artan duygusallıktan bahsetmiyorum bile 😉 İçimde o an konuşan sesi sizinle paylaşmak istedim..;…
bugün 24.gün.. hayatımdan, annem canım bitanemin gittiği 24.gün.. sadece yaşayanın anlayabildiği, o boşluk.. … annem benim, gittiğine inanmıyorum, bir daha “aslan kızım” demeyeceğine, her sıkıştığımda telefonun diğer ucunda olmayacağına, herkesten iyi anladığın sesimi sana duyuramayacağıma, …. “geçmiyo bu acı” diyolar.. geçer mi hiç? yerine koyabileceğin ne var ki? onun gibi seven, bakan, tutan, anlayan, düşünen,…