“o iyi ya”..

Bugün evdeyim.. Saat 11’de Aşk-ı Memnu tekrarı başlamış onu izliyordum.. Evin kızı, aldığı diplomadan sonra annesine gitmek istedi.. (kabristana) Orada annesiyle konuşurken söylenen cümleleri, kesin annesini kaybeden biri yazmış.. Çünkü diyordu ki; “her sevincim yarım annecim..” Tam da bu.. Sevindiğinde bir yandan aglıyorsun o yokken, çünkü telefonun ucunda bile olsa kimse onun gibi sevinmiyor; sevinse…

Hamilelik Dediğin.. (tam yazı)

Her anne anlatır, “yaşaman lazım” diye.. Ben henüz anne adayıyım ama bu klişeyi şimdiden söyleyebilirim.. “yaşamanız lazım”.. isteyen herkes yaşayabilsin doya doya inşallah.. .. Annelik için ahkam kesemeyeceğim ama hamileliğini yaşayan bir kız annesi adayı olarak diyebilirim ki, şimdiden hayatım değişti.. Yeme alışkanlığım, düşüncelerim.. Sadece ona yarayacak mı diye düşünerek besin alıyorum, yaptığım işte yorulacak…