“o iyi ya”..

Bugün evdeyim.. Saat 11’de Aşk-ı Memnu tekrarı başlamış onu izliyordum.. Evin kızı, aldığı diplomadan sonra annesine gitmek istedi.. (kabristana) Orada annesiyle konuşurken söylenen cümleleri, kesin annesini kaybeden biri yazmış.. Çünkü diyordu ki; “her sevincim yarım annecim..” Tam da bu.. Sevindiğinde bir yandan aglıyorsun o yokken, çünkü telefonun ucunda bile olsa kimse onun gibi sevinmiyor; sevinse…

hangi AN’ın, sana keyif verecek bir ANI’ya dönüşecek, bilemezsin..

Pazartesi günleri yazı yazmak sanki daha bir keyifli.. Hem işin ucunda içinizi açmak da var.. … Bebeğimizi duyup, tebrik eden, güzel dileklerini gönderen herkese çok teşekkür ederiz.. İnsan her duygusunu paylaşmak istiyor.. .. Anneciğimin tedavisi, son 1 sene agırlaştı, kemoterapi seansları uzadı.. Biz de o arada bu dünyada ne var ne yok konuşurduk ki zaman…